Ik geef toe, ik ben compleet verpest door de televisie. Voor een lange tijd heb ik ook niet doorgehad het negatieve effect wat de t.v. op mij heeft gehad. Het vulde elk moment op zodat ik mezelf niet bezig hoefde te houden maar gewoon de personages op de t.v. zorgde ervoor dat ik iets had om mij op te focussen. De televisie begon als een droom. Ik zag de series waarbij mensen hypergefocused waren op hun carrière (Grey's Anatomy), mooie kleding droegen en een vrij leven leiden (Sex and the city) en de gezellige koffie dagen in de herfst waarbij nieuwe dingen leren centraal staat (Gilmore Girls, Rory die zich drie keer in de rondte studeert met veel plezier). Allemaal series waarbij ik mensen zag waar ik graag op wilde lijken. Ik wilde ook de vrijheid, de kleding, de hyperfocus en de drive bezitten. Totaal niet doorhebbend dat mijn drive steeds minder werd terwijl de t.v. uren meer werden.
Niet dat ik niet veel deed. Ik deed enorm veel maar ik kon nooit hetzelfde ervaren als wat ik op t.v. zag. Mijn leven zag er altijd net even anders uit. De realisatie dat ik flink moest gaan minderen met t.v. kijken kwam toen ik in Engeland was voor een project en een jongere collega hoorde vertellen dat ze, net als ik, elk moment opvulde met de t.v. Niet dat ze er altijd naar keek, maar het was om de ruimte op te vullen. Ze woonde, ook net als ik, alleen en het hebben van stemmen om zich heen zorgde ervoor dat ze zich minder eenzaam voelde. Op dat moment viel het kwartje bij mij. Ik ben niet de enige die zich zo voelt. En de t.v. heb ik ook eigenlijk gebruikt om ergens aansluiting bij te vinden. Aansluiting bij het leven wat ik graag wil hebben. Maar in plaats van het leven wat ik heb gecreëerd voor mijzelf op waarde te schatten heb ik alles wat ik heb opgebouwd altijd tegen een onrealistisch (t.v.)beeld gehouden. Geen wonder dat ik altijd het gevoel had dat ik iets miste.
Tegenwoordig heb ik een strak schema als het op de televisie aankomt. Alleen als ik een intensieve week heb gehad zoals met de beauty drop ben ik coulant naar mezelf toe. Maar anders is het max 2 keer in de avond doordeweeks de televisie aan alle andere avonden verzin ik wel wat om iets te doen. Ik denk dat ik het meest ben geschrokken hoe moeilijk het is om deze "gewoonte" uit mijn dagelijks leven te krijgen. Ook daarbij heb ik mezelf tijd moeten gunnen. En mezelf een realistische verwachting meegegeven, want iets wat ik jaren heb gedaan kreeg ik niet zomaar van de een op de andere dag blijvend uit mijn leven. Er ontstond ook een groot gapend gat in dat opzicht. Het is niet zo dat nadat ik de t.v. uitzette ik ineens een sprankelend leven had.
Zo ging ik in het begin vaak naar bed als ik niks te doen had, op een gegeven moment heb ik dit aangepast naar "even bewegen". Ik ben tegenwoordig thuis work out fanaat die twee en soms wel drie keer per dag een korte pilates, yoga of hit work-out doet (naar de sportschool gaan vind ik iets te veel gedoe. Je bent huismus of je bent het niet ;))
Langzaam maar zeker begon ik toen mijn schermtijd in te perken. Dit ging en gaat nog steeds met enorm veel vallen en opstaan. Maar ik merk wel veel veranderingen ondertussen in mijn leven. Niet alleen heb ik meer tijd voor mezelf maar bijna automatisch ging ik ook beter voor mezelf zorgen. Mijn voeding veranderde en ik ging mij meer richten op de verzorging van mijn lichaam door het serieus nemen van mijn skincare routine. Maar daarnaast zijn er ook veel momenten van verveling. Verveling hoort erbij heb ik gemerkt, daardoor ontdek je juist weer nieuwe dingen om te doen.
Het meest gekke is dat, door minder televisie te kijken, ik mij minder eenzaam voel. Terwijl ik eerder de televisie vooral met gezelligheid associeerde zie ik nu in dat de televisie eigenlijk helemaal niet dat effect op mij heeft. Ik denk dat het mij eerder niet zo opviel omdat ik op school zat of op kantoor waarbij je dus elke dag contact hebt met mensen maar door de lockdowns en het hybride werken is dat niet meer zo vanzelf sprekend dat je elke dag je collega's en vrienden ziet. En toen werd het effect van al die uren televisie kijken zichtbaar.
Nu ben ik een jaar verder en haal ik zoveel meer energie uit mijn eigen echte leven dan ik ooit uit de gezellige avonden voor de televisie heb gehaald. Het is misschien niet altijd even wervelend maar het is wel 100% echt.
Hebben jullie een gewoonte waar je eigenlijk mee wilt stoppen?